بهترین و بدترین شکرها جهت ورزشکاران

بسیاری از متخصصان بر این باورند که شکر و قند دشمن شماره یک سلامتی عمومی اند، که باعث انواع بیماری های قلبی و عروقی و همچنین دیابت می شوند.

انجمن قلب آمریکا پیشنهاد می کند به طور معمول زنان نباید بیشتر از 6 قاشق چای خوری و همچنین مردان نباید بیشتر از 9 قاشق چای خوری شکر افزوده مصرف کنند.

شکر افزوده، به معنای شکری که در تمامی مواد غذایی  مورد استفاده شما در طول روز به صورت پنهان وجود دارد.

متاسفانه بنا بر آمارها اغلب افراد در طول روز بالغ بر 15 قاشق چای خوری شکر از طریق غذاهای معمول خود مصرف می کنند که باعث بروز مشکلات زیادی می شود.

البته شکر جز نیازهای روزانه بدن می باشد بخصوص در افرادی که فعالیت بدنی بیشتری دارند . همچنین بهترین نوع شکر شکری است که به صورت طبیعی در میوه ها و غلات وجود دارد.

شکر منبع مهم انرژی جهت ورزشکاران است، زیرا راحت ترین منبع سوخت ماهیچه ها و مغز می باشد .

البته لازم بذکر است،2 بار رفتن به باشگاه در طول هفته بدین معنی نیست که شما اجازه دارید هر نوع شیرینی و شکلاتی را نوش جان کنید . همچنین مد نظر داشته باشید که تمام شکر مصرفی شما وارد چرخه سوخت و ساز نمی شود و مقدار زیادی از آن به صورت ناخواسته تبدیل به کالری اضافه و چربی می گردد. دانشمندان معتقدند که دلیل اصلی این موضوع عدم دریافت قند و مواد قندی از منبع اشتباه می باشد ،لذا ما در ادامه به بررسی انواع قند ها و منابع آنها و طریقه مصرفشان در بدن می پردازیم .

گلوکز

این قند ساده (از دسته مونو ساکارید ها )تقریبا در تمامی غذاها یافت می شود از جمله کربوهبدرات هایی مانند نان و برنج  و ماکارونی و همچنین میوه ها .

قند نسبتا ساده یک منبع انرژی مهم برای سلول های بدن مان به حساب می آید و در واقع منبع اصلی انرژی بسیاری از سلول های بدن انسان است.

جالب است بدانید که برخی سلول های بدن انسان بسیار سخت گیرهستند و فقط از گلوگز به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند. برای مثال مغز انسان و گلبول های قرمز خون تنها از گلوکز به عنوان انرژی استفاده می کنند.

این قند مستقیما وارد جریان خون انسان شده و مصرف می گردد، بنابراین بهترین گزینه جهت مصرف توسط ورزشکاران قبل از آغاز تمرینات می باشد. یک عدد نان تست و مقداری کره بادام زمینی گزینه ای مناسب جهت مصرف قبل از شروع تمرینات می باشد.

فروکتوز

یکی دیگر از مونوساکارید ها که در تمامی میوه ها،آبمیوه ها ،عسل و سبزیجات یافت می شود. فروکتوز در کبد فرآوری می شود ولی وقتی مقدار فروکتوز زیاد شود، کبد مقداری از آن را به تری گلیسرید تبدیل می کند که سبب افزایش وزن است و ریسک بیماری های قلبی عروقی را بالا می برد. فروکتوز مستقیما به کلیه رفته و پس از هضم، جذب بافت های ماهیچه ای نمی شود. لذا مصرف غذا با فروکتوز بالا نمی تواند انرژی لازم برای بافت ماهیچه ها را فراهم کند و لذا اگر شما مقدار زیاد فروکتوز بخورید و ورزش کنید ماهیچه ها باز هم با کمبود انرژی روبرو می شود و احساس کوفتگی می کنید.بنابراین لازم بذکر است که مصرف یک عدد موز یا مقداری میوه خشک قبل از تمرینات توصیه می گردد.

ساکاروز

در واقع همان شکری است که در هر آشپزخانه ای یافت می گردد. این دی ساکارید به طور طبیعی از نیشکر یا چغندر بدست می آید. همچنین در تمامی کیک ها بیسکوییت ها و… یافت می شود. ساکاروز در روده کوچک به گلوکز و فروکتوز تبدیل شده و جذب می شوند بنابراین جهت شروع تمرینات توصیه نمی گردد.

مالتوز

مالتوز یا قند جوانه جو دی ساکاریدی است که به طور طبیعی در غذاها وجود ندارد، ولی در کارخانه ها جهت شیرین سازی بعضی نوشیدنی ها استفاده می شود و در روده ها هضم و جذب می گردد.

لاکتوز

لاکتوز یا قند شیر، یک دی ساکارید است که به وفور در شیر یافت می شود.و در روده هضم می گردد و تبدیل به گالاکتوز و گلوکز می گردد. مصرف شیر به طور کلی بیشتر بعد از انجام تمرینات توسط ورزشکاران توصیه می گردد .زیرا به ترمیم بافت های ماهیچه ها کمک می کند.

بنابراین با توجه به این موضوع که گلوکز مهمترین و محصول نهایی فرآیند هضم تمامی قند های فوق می باشد و فقط راه های جذب متابولیک آنها متفاوت می باشد. توصیه می گردد جهت جذب انرژی در طول روز و در حین تمرینات تمامی قند های فوق همزمان و در حجم های توصیه شده مصرف شوند.